Mity

• HIV to inaczej AIDS. HIV (ludzki wirus niedoboru odporności), jest wirusem wywołującym zespół chorobowy zwany AIDS (zespół nabytego niedoboru odporności)
• Leki stosowane w terapii osób zakażonych mają wiele skutków ubocznych. Obecnie dostępne i stosowane leki antyretrowirusowe mają coraz mniej skutków ubocznych i mogą być stosowane przez długi okres czasu
• Małżeństwo chroni przez zakażeniem HIV. Typ związku nie chroni przed zakażeniem, chroni styl życia jaki prowadzimy oraz odpowiednia wiedz
• W czasie inicjacji seksualnej nie można zakazić się HIV. Ryzyko zakażenia podczas inicjacji seksualnej jest wyższe niż gdy już jesteśmy aktywni seksualnie
• Test na HIV należy wykonać jak najszybciej po ryzykownym zachowaniu. Ze względu na to, iż popularne testy w kierunku HIV wykrywają we krwi przeciwciała anty-HIV należy je wykonać po okresie okienka serologicznego, czyli. ok 2-12 tygodnia
• Komary i pchły mogą przenosić wirusa HIV. Żadne zwierzęta nie przenoszą wirusa HIV, to ludzki wirus i może rozwijać się tylko w organizmie człowieka
• Istnieje szczepionka chroniąca przed HIV. Niestety nadal jej nie ma
• Osoba zakażona HIV dopiero po kilku tygodniach może zakażać innych. Bezpośrednio po zakażeniu można zakażać innych

Fakty

• Nie każdy stosunek z osobą zakażoną kończy się zakażeniem. Wiele zależy od formy i rodzaju kontaktu seksualnego, płynu ustrojowego, który jest mniej lub bardziej zakaźny, płci, stopnia zaawansowania zakażenia, obecności innych chorób przenoszonych drogą płciową
• Kobiety, bardziej niż mężczyźni są narażone na ryzyko zakażenia HIV w czasie kontaktów seksualnych. HIV łatwiej przenosi się z mężczyzny na kobietę, niż z kobiety na mężczyznę. Jedną z przyczyn jest różnica w budowie anatomicznej narządów płciowych i fizjologii. Chodzi tu o powierzchnię i czas kontaktu z potencjalnie zakaźnym płynem ustrojowym Błona śluzowa pochwy i szyjki macicy jest szczególnie wrażliwa na zakażenie HIV. U mężczyzny wrażliwe są jedynie niewielka obwódka błony śluzowej wokół ujścia cewki moczowej oraz wewnętrzna warstwa pod napletkiem. Czas kontaktu z materiałem zakaźnym jest dłuższy w przypadku kobiet, gdyż mężczyzna może dokładniej umyć swoje narządy i zmyć z nich większość płynu zakaźnego. Kolejna kwestia dotyczy ilości wirusa w płynach ustrojowych. O wiele więcej jest go w nasieniu mężczyzny, niż w wydzielinach kobiecych narządów płciowych. Ponadto nasienie po wytrysku pozostaje w narządach płciowych kobiety, a to z kolei wydłuża czas kontaktu HIV z wrażliwą powierzchnią błony śluzowej. Dodatkowo kobiety mają tendencję do infekcji ginekologicznych, których obecność podnosi ryzyko zakażenia. Nie bez znaczenia jest też wiek kobiety (młode dziewczęta oraz kobiety w okresie menopauzy są bardziej narażone).
• Większość osób zakażonych HIV nie wie o tym, że są zakażone. Dane szacunkowe podają iż nawet 80-90% osób zakażonych nie wie o tym fakcie
• Jedną z metod zmniejszania ryzyka zakażenia HIV w czasie kontaktów seksualnych jest używanie prezerwatyw. Badania pokazują, iż nieuszkodzona, prawidłowo przechowywana i użyta prezerwatywa w znacznym stopniu zmniejsza ryzyko zakażenia HIV i innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową
• Wiedza na temat HIV/AIDS jest podstawą prewencji. Odpowiednia wiedza naukowa, znajomość dróg przenoszenia oraz płynów zakaźnych może przyczynić się do zmniejszenia ryzyka zakażenia
• Niektóre formy aktywności seksualnej są bezpieczniejsze od innych. Im mniejszy, krótszy kontakt z płynami ustrojowymi, mniej zakaźny płyn, powierzchnia kontaktu oraz jego czas tym mniejsze ryzyko zakażenia
• Okienko serologiczne to czas, jaki mija od momentu zakażenia do momentu pojawienia się we krwi przeciwciał anty-HIV. Bezpośrednio po zakażeniu można zakażać innych, jednak wykrycie zakażenia możliwe jest po okresie okienka serologicznego, które wynosi od 2 do 12 tygodni ( w momencie pojawienia się przeciwciał, jako odpowiedzi immunologicznej organizmu na zakażenie)
• Ujemny wynik ujemny badania nie musi oznaczać braku zakażenia. Najczęściej stosowane testy nie wykrywają obecności samego wirusa, ale jego przeciwciała anty-HIV, które mogą pojawić się później niż wykonane badanie. Poza tym poziom tych przeciwciał nie zawsze jest wystarczający do ich wykrycia. Z tego względu test anty-HIV powinien być wykonany po ok. 3 miesiącach od ryzykownego zachowania. Dopiero wtedy jest wiarygodny
• Wspólne mieszkanie z osobą zakażoną jest bezpieczne. Większość codziennych czynności jest bezpieczne.